काव्यगुंता
वृक्षी रोडावलेलं ,मुळाशी बांधलेलं
पर्ण पर्ण दाटलेलं , देठाशी संधालेलं
भृगासी भावलेलं , फुलाशी सामावलेलं
ते काव्य असतं आधी बिजासी अंकुरलेल
श्रावणात बरसलेलं , मृदेत मधाळलेलं
हिवाळी गोठलेलं ,बर्फाखालून वाहिलेलं
ग्रीष्मात पोळलेलं , छायेखाली सावरलेलं
ते काव्य असतं ऋतूतून उजाडलेलं
वेदनेत ढेचाळलेलं , निर्दय घाव सोसलेलं
कंठ कंठ दाटलेलं , आरोळीत हाकलेल
नसानसात कोरलेलं , रक्तात उरलेलं
ते काव्य असतं जखमेत पेरलेलं
सुख गोठून गोठलेलं , दुख घोटून घोटलेलं
सुख गोठून भरलेलं , दुख घोटून मुरलेलं
सुख दुख भोगलेलं , तरीही जे उरलेलं
ते काव्य असतं आयुष्यात गोंदलेलं
घराच्या घरात रंगलेलं , अंगाखांद्यावर रूळलेलं
अंगणात खेळलेलं , खेळत अंगणाबाहेर गेलेलं
कुंपणाबाहेर दिसलेलं , त्यान वळून न पाहिलेलं
ते काव्य असतं आईच्या डोळ्यात पाणावलेलं
भक्तीत कुरवाळलेलं , मायेत गोंजारलेलं
निराकार रुंदावलेलं , मूर्तीत पुजलेलं
मातृहृदयात निद्रावलेलं , अंगाईत गायलेलं
ते काव्य असतं साऱ्यात गुंतलेलं
टिप्पणी पोस्ट करा