स्मशानभूमी 

Image Source - Google | Image by - flickr

जिथं मनुष्याच्या अचल अस्तित्वाचा शेवट केला जातो .

मनुष्य जिथं स्वतःच अस्तित्व अग्नीला अर्पण करून भस्म करतो. 

जिथं मृत्युचं साम्राज्य पसरलेले असतं .

जिथं दुखाचं वातावरण आच्छादलेलं असतं .

जिथं मृत्यूचा शोक घोटमळत असतो .

एका भयानक सत्याचा उलगडा जिथं स्वीकारावा लागतो .

ज्या ठिकाणी स्वतःला दुःखात सामावून घेतलेले चेहरे दिसतात .

जिथं एका वाऱ्याची झुळूकदेखील हृदयात दुःखाचे तरंग उठवते .

जिथं नदीच्या संथ पाण्यात दुःखाची लाट असलेली जाणवते .

जिथं निसर्गसुद्धा आपल्या भावनांना दुःखात सामावून घेतो .

जिथं सर्व अजस्त्र धांदल संपते आणि एका कटू सत्याचा प्रारंभ होतो .

अशा स्मशानभूमीत अनेक विचारांनी गुंफलेल माझं मन मला काहीतरी सांगत होतं .

“मनुष्याला मृत्यूची ओढ नसते पण मृत्यूला मनुष्याचं आकर्षण असतं”.

 कवी (कमलेश पाडळकर)